A piques de rematar o mes

Non e doado que o millor amigo non fale, pero un mirar en meirande cas palabras, que as veces non serven pra nada. Estes días lémbrome moito del, ali no mandarino co meu pai, agardando pola tona do queixo da miña nai, a gaieta da miña irmá, e o pan de Carmen no almorzo. Cando era novo lembrome que lle levei uns osos de codillo do restaurante e llos paparon o Lito e o Javi, penso que esta era a cara que lle quedou jejejeje. En fin xa cedo o sacarei a rúa polo nadal a ver se o tempo de compostela se confunde e me regala uns días de primavera, para tirar a pelota en beitureira, e mandarlle un osiño de vaca, o meu millor amigo mudo, que fala con so mirar pa el. Saudos pincho, guauuuuuuuuuuuuuuuu